Plaatjes

De vrouw die voor me loopt,  belt aan en blijft dan voor de deur staan als die is geopend. Nieuwsgierig als ik ben, kijk ik toch even. Waarom gaat ze niet naar binnen? Krijgt ze niet een kopje koffie? Of kent ze de mensen niet? Maar ze heeft toch aangebeld en diegene die in het huis loopt, is weer naar binnen gelopen.

Geen collectebus

 Ze heeft ook geen collectebus bij zich, zoveel heb ik ook al wel gezien. In het voorbijgaan en tussen twee wimpers door zie ik dan de reden van haar bezoek: de plaatjes van Lemmer.

Gekte: plaatjes over Lemmer

Waar ik ook kom, overal heerst gekte over die herinneringen op fotootjes aan lang verleden tijden. Bij de bruggen zitten mannen waarvan je denkt dat die nooit en te nimmer om plaatjes bedelen. Toch kijken ze je als aasgieren aan als je uit de Jumbo komt en mogelijk nog een pakje op zak hebt.

Gemiste nummers

Hele lijsten gaan rond met gemiste nummers, er wordt vergaderd in brughokjes, mensen bestoken elkaar op Facebook met nummers en ruilavonden om dat boek over de geschiedenis toch vooral maar vol te krijgen.

Boek over Lemmer met plaatjes

Toen de actie net was gestart had ik geen idee waar die hele actie over ging. Ik houd namelijk niet van verzamelen en ik doe eigenlijk nooit mee aan acties op iets te sparen. Te veel rotzooi en het huis staat al zo vol met troep. De plaatjes zelf had ik dan ook helemaal niet gezien - sterker nog ik wist niet eens dat er een boek was waar ze in moesten.

Het lijkt wel goud die verzameling

 Tot er allerlei smeekbeden kwamen. Of ik de plaatjes toch alsjeblief wilde aannemen, want anderen hadden nog hele lege plekken in hun boek. Dat ik ze nu aanneem, houd ik overigens angstvallig geheim. Ik wil niemand namelijk tekort doen en heb een vaste afnemer wiens naam ik hier maar niet bekend maak. Want het lijkt wel goud, die plaatjes.