Omroep Max

Ons tv optreden bij omroep Max op locatie is niet onopgemerkt gebleven. Althans, bijna niet onopgemerkt. Manlief kreeg daar flink wat telefoontjes over en velen beschouwen hem nu als bijna een bekende Nederlander. Zijn Afrikaanse vrienden in Nederland vinden het blijkbaar ook een bijster interessant programma. Of ze hebben niks te doen en liggen de hele dag te kijken naar alles wat beweegt, dat kan natuurlijk ook.

Wat doe je bij omroep Max?

Maar ook in Lemmer toch een aantal mensen die ons prominent in beeld hadden gezien. Niet dat dit onze insteek was. We waren er voor werk. Om foto’s te maken en een verhaaltje voor de krant.  Toen we de tv zender belden om onze komst aan te kondigen was het één en al lof. Van harte welkom en dat soort kreten. Toen we op het terrein waren, werd dat al wat minder. De campinghouders waren aardig en we mochten zo door. Daar lag het niet aan. Maar daarna werd het serieus.

Beveiliging

Eerst werden we staande gehouden door twee enorme mannen. Alsof we IS in eigen persoon waren en met grote mitrailleurs het terrein op reden. Een vragenvuur waarom we daar waren, wat we kwamen doen en dat we eigenlijk niet door mochten rijden. Toen ik een naam noemde, werd het allemaal wat milder. Nou toe dan maar. Toen we bij de opnamelocatie kwamen, stormde er een vrouw naar buiten. We konden daar echt niet parkeren. Waarom niet, werd ons niet duidelijk. Het hele terrein was leeg namelijk. Er stond alleen een man met een Fries paard. We mochten uiteindelijk door, als we maar niet te lang bleven.

Sybrand en Martine

Ondertussen spotten we Sybrand (aardige vent, ziet er in het echt best lekker uit) en Martine (niet aardig, keurde ons amper een blik waardig). En toen kwamen de opdrachten: geen foto’s maken tijdens de uitzending, klappen als het moet, fotootjes achteraf, maar dan geregisseerd. En daar zaten we dan op een keiharde stoel te luisteren naar slaapverwekkende verhalen. Toen Sybrand naar de man met het paard moest, werd het interessant. Het beest was wild, hij was bang. Maar ook eerlijk. Toen we al op weg waren naar de auto die daar al die tijd toch gewoon gestaan had, werden we terug geroepen. HET fotomoment. Beide presentatoren moesten op z’n mooist op de foto. Maar je kunt niet mooier op de foto dan je bent, zou mijn moeder wel zeggen.