maandag 27 juni 2011

Twee doden voor de prijs van één

De overheid vindt dat ze niet langer het stoppen met roken hoeft te ondersteunen met geld. De reden: dan leven mensen langer en dat kost te veel geld. Onze bewindsvoerders durven ons dat - de burgers van dit land - gewoon recht in ons porem te vertellen. We zitten dus opgezadeld met een regering die zegt dat ze liever haar burgers ziet sterven aan longkanker, astma en COPD dan dat ze ons gezond ziet rondhuppelen. Nu heeft ze dat altijd al wel bewezen, want de vele miljarden accijns van al die pakjes sigaretten en shag gaan voornamelijk op aan wegen, lantarenpalen, gevechtsapparaten en andere zaken die ook doden. Want denk nu niet dat die hoge belasting is bedoeld om onderzoek naar de ziekten te doen of om de gezondheidszorg te spekken. Nee, het is gewoon bedoeld om de kas te vullen. Net zoals het kwartje van Kok dat onze benzineprijzen nog altijd torenhoog maakt. Is dat crimineel? Dat is crimineel als het om de gezondheid van je ingezetenen gaat. De overheid als magere Hein die met zijn zeis in het rond zwaait. Je mag bijna hopen dat die hoogwaardigheidsbekleders zelf worden getroffen door dodelijke longkanker in langzame vorm. Overigens doe ik dat niet, ik heb te veel ervaring met de ziekte om iemand dat toe te wensen. Het verklaart echter wel waarom de Postbus 51 Spotjes over roken zo slecht zijn gemaakt en zo weinig informatie geven over de risico’s van roken. En waarom het rookverbod zo slecht wordt gecontroleerd. Onze regering wil blijkbaar dat we allemaal sterven door tabaksrook. Is het niet door het zelf in te ademen, dan wel door in iemand anders' rook te zitten.
Afgezien van het feit dat het misdadig is dat je je burgers zo behandelt, is het ook nog eens dom. Mijn moeder had longkanker. Schrijnende helse pijn veroorzakende longkanker uitgezaaid in de botten die daardoor braken als luciferstokjes. Voordat de ziekte zich echter had verspreid werd de zieke long verwijderd. Kosten: een bedrag met vele nullen. Door verkeerd medicijngebruik liepen haar longen vol met vocht en lag ze 3 maanden op de IC. Kosten: veel, heel veel euro’s. Ze werd volgepompt met medicijnen om vervolgens de ziekenhuisbacterie te bestrijden die haar vervolgens bijna de das omdeed (wat nu een zalig idee lijkt). Kosten: ook erg veel. Door het verblijf op de IC kwam ze van de ene psychose in de andere terecht en werd ze platgespoten met haldol. Nadat ze het toch had gered bleek ze helemaal ondervoed en uitgedroogd. Ze lag maanden in een verpleeghuis om daar weer wat bovenop te komen. En reden wij iedere dag naar Leeuwarden op kosten van de Belastingdienst, want dat is dan wel weer aftrekbaar. Kosten: reken zelf maar uit. Vervolgens kwam ze thuis, genoot denk ik twee maanden van iets van een normaal leven en kreeg toen enorme pijn. De röntgenfoto liet zien dat de kanker de botten in haar benen had doorgevreten. Weer opname, weer operaties. Daarna in feite wachten op de dood. In een hoog-laagbed dat zoemt om doorliggen te voorkomen. Omringd door thuiszorg, een aantal keren per dag en gedurende de hele nacht. Kosten: een hele hoge rekening. Elke dag de dokter op bezoek, paar keer in de week de fysiotherapeut. Mijn broer en ik op een gegeven moment uit het werkproces, omdat bij pa inmiddels ook nierkanker was geconstateerd. Nierkanker die vele malen vaker voorkomt bij rokers dan bij niet-rokers. Kosten van ziektewet en arbeidsverlof van ons beide: ook vele duizenden euro’s. En dan had de regering aan ons nog een koopje. Onze ouders stierven beide binnen drie weken, dus voor de prijs van één, had de regering twee doden. Daar is ze vast heel blij om geweest.

zondag 26 juni 2011

Tijd in al zijn facetten

De winkeliers in Lemsterland willen vaker een koopzondag. Hartstikke leuk, voor zowel de recreant als de inwoner van de gemeente, maar ik vroeg me wel af bij het lezen daarvan of alle winkels dan wel open zijn. Ik loop op een vrijdagavond wel eens gezellig door het centrum, maar dan is gezellig toch echt wel tussen aanhalingstekens. Want ik heb het gevoel dat er dan meer winkels niet dan wel open zijn. Ook heb ik na een lange werkdag wel eens besloten om nog even wat lekkers te halen bij een visboer of een groenteboer. Beide deuren op slot en daar stond ik met een gigantische honger. Gelukkig waren er dan wel anderen, maar wie een totaalproduct naar buiten wil brengen heeft er volgens mij weinig aan dat er om de tien meter een winkel open is en alles daartussen gewoon gesloten. Dat trekt geen kip. Overigens heb ik alle begrip voor zondagsrust en personeel dat ook wel eens een dagje vrij wil zijn. Maar ik heb dan ook die extra koopzondagen niet bedacht.
De gemeenteraad heeft ondertussen beslist dat het proces rond de fusie wat opener moet worden gevoerd. Burgers moeten beter weten waar ze aan toe zijn als die nieuwe grote gemeente in de maak is. Dat werd tijd lijkt me. Want wat weten de burgers nu: dat we samen met Skarsterlân en Gaasterlân-Sleat samen gaan, maar dat is het dan ook wel. Betrek burgers erbij, maar vraag hen ook vooral wat zij willen, lijkt me een betere insteek.
In al haar wijsheid heeft de raad verder besloten dat ze door blijft vergaderen op de manier zoals ze dat nu doet. Gehaast, snel en alles afrafelend zo is mijn idee. In Skarsterlân volg ik ook commissie en raad en dat is verdeeld over 4 avonden in de week. In alle rust worden daar de zaken besproken en later beslist. En zo hoort het ook. Een besluit dat voor de toekomst van de gemeente en haar burgers van belang is, hoort niet omwille van de tijd minder goed beredeneerd te worden. Daar komt nog bij dat het onmenselijk is om zo lang achter elkaar te zitten. Maandagavond was dit van half 8 tot half 1. En toen werden er ook nog punten doorgeschoven. En de persoon die op een punt zit te wachten op die lijst, kan soms wachten tot hij een ons weegt.

donderdag 16 juni 2011

Zwemmen bij de Wildeman

De gemeente Lemsterland wil een onderzoek gaan doen naar de situatie van hotel/restaurant de Wildeman. Al zeker een half jaar is dat pand gesloten, de uitbaters met de noorderzon vertrokken en alles vergrendeld. Hoe het met de eigendomssituatie zit weet de gemeente niet. Dat is wat raar want ik weet het wel. Maar ik weet vooral dat de nieuwe eigenaren nog in een proces verwikkeld zijn met de ouden. Omdat de keuken die in het pand zat eruit gesloopt is en zij dus nog geen ei kunnen bakken in het pand. Omdat er nog schulden zijn van tonnen van de oude eigenaren en verplichtingen niet nagekomen. Ook weet ik wat er aan de hand is met die fijne kelder achter het etablissement. Daar zouden geweldige huizen verrijzen. Zouden ja, maar er zou daar zoveel. Ook daar heeft een curator de touwtjes in handen en wordt gezocht naar een nieuwe partij die de plannen wel door wil zetten. Volgens de curator zijn dergelijke gegadigden er best, maar weegt de erfenis van de voorgangers toch vooral erg zwaar. Want er ligt een bouwput, er liggen plannen, maar er ligt ook een beslag. En de FIOD is bezig met diepgravend onderzoek. Het is het verhaal in een notendop, maar geeft wel ongeveer het verloop van de ravage aan die is achtergebleven. En de gemeente had beter onderzoek kunnen doen voordat ze überhaupt toestemming gaf voor het bouwen van dat appartementencomplex. De buren moesten zelfs een juridisch gevecht aangaan met diezelfde gemeente om hun gelijk te halen. Het lukte hen niet en nu kijken ze al jaren aan tegen een roestige kelder die zo nu en dan volloopt met water. Eén voordeel hebben ze wel: van de gevreesde schaduwwerking hebben ze tot nu toe geen last gehad.
Misschien zou het een optie zijn om de vluchtelingen in Lemmer te laten zwemmen in die put bij De Wildeman. Nee, dit is niet naar bedoeld, in tegendeel. Maar Lemsterland beweert dat vluchtelingenwerk op twee plaatsen wil gaan zwemmen en wijst dat af. Het zou teveel kosten. Nu betaalt de gemeente per vluchteling 100 euro bijdrage in de kosten. Een doodskist is duurder zou je zeggen, want veel van hen kunnen niet zwemmen en verdrinken dus als ze ooit in het niet zo zilte nat terecht komen. Bovendien zijn er nog maar 6 mensen a raison van 600 euro die gebruik van de mogelijkheid hebben gemaakt. Bovendien ligt het verhaal heel anders. De privacy waar over gesproken werd, heeft te maken met de zwemlerares en niet met de grote ramen. Er is alleen overleg geweest over de mogelijkheid tot zwemmen in het bad van Lemmer. En dan staat er hoog en droog op de besluitenlijst dat het een feit is. En vluchtelingenwerk? Die weet van niets.

Van tekening naar mail

Ik heb het leukste neefje en nichtje van de wereld. Nu zal iedereen dat wel zeggen, maar bij mij is dat echt het geval. Natuurlijk komt dat ook door hun ouders die hun kinderen op een mooie manier grootbrengen, vind ik, maar het karakter doet natuurlijk ook wel wat. Met mijn neefje en nichtje communiceer ik al vanaf vrij jong heel intens. De basis daarvoor is gelegd bij mijn ouders die de oudste spruit altijd een dag in de week te logeren hadden. En dan schoof ik tussen de middag ook aan en gingen we daarna leuke dingen doen. Helaas lukte dat met de jongste niet meer omdat mijn ouders toen al ziek waren en overleden. Maar het contact is daarna intens gebleven. Met elkaar eten, dagen met elkaar doorbrengen, logeerpartijen van dat soort zaken. En vanaf heel jonge leeftijd krijg ik al de prachtigste kunstwerken van ze als dank voor een weekendje weg, een etentje, omdat ik verdrietig of blij was of om mee te nemen op vakantie. Zodat ik ze niet vergeet als ik ergens in de bush bush zit. Al die tekeningen heb ik bewaard, de wc hangt er vol mee en mijn bureauladen zijn ermee afgeladen. Het leuke is ook dat je hun ontwikkeling daarin heel goed zit. De eerste tekeningen waren van lange halen snel thuis. Veel gekras met verschillende kleuren. Echte picasso’s. Daarna kwam er echt lijn in. Kwamen er contouren op te staan, werden er huizen getekend. En hartjes natuurlijk, want wat kan nu beter een gevoel uitdrukken dan een hartje. Prachtige merktekens die ik zal bewaren tot ze groter zijn en ik ze kan tonen hoe belangrijk ze voor me zijn.
Afgelopen week kwam daar iets anders bij dat ik ook voor ze zal bewaren. Ik kreeg namelijk de vraag van beide of ik hun “ contactpersoon” wilde zijn. Nu wist ik niet wat een contactpersoon is, maar dat blijkt gewoon via een bepaalde mailsoort het contact te betekenen. En vanaf dat wij “familie” op het internet zijn vliegen de mails over en weer. Er wordt druk gecorrespondeerd over eventuele logeerpartijen, naar welke film we gaan en hoe laat en wanneer daar over gebeld gaat worden. En steevast worden die mails afgesloten met nou doeiiiiiiiiiiii. En met heel veel verschillende emoticons (van die gezichtjes op het internet) waarvan ik niet weet hoe ik ze in zo’n mail krijg. Ze hebben nu een speciale map in mijn outlook map die twee kanjers zodat ik die op kan slaan en ze later kan laten zien wat ze me allemaal schreven toen ze kleiner waren. En ik kan ze ondertussen vol vertedering steeds opnieuw doorlezen.

maandag 13 juni 2011

Woont u daar?


Ik zou vreemd opkijken als ik opeens een brief in de bus zou krijgen na aanstaande vrijdag dat mijn vriendin uit Zwitserland bij me woont. Dat doet ze namelijk niet, want ze woont in Zwitserland. Ze woont daar hoog en droog in de bergen, met een echte Zwitser, maar slaapt zo af en toe wel hier als ze in Nederland is. Mijn buren weten dat en zien dat. Mijn familie weet dat, kennissen weten dat. En wellicht weten ook andere mensen die mij niet zo aardig vinden dat ook. Want dat is duidelijk. Ze is er, loopt door mijn straat, eet aan mijn tafel en slaapt op één van mijn bedden. Mensen die kwaad willen, kunnen natuurlijk altijd een brief naar de gemeente sturen dat die desbetreffende vriendin bij me woont. Het is echter wat vreemd dat zo'n gemeente dat dan ook direct aanneemt. Toch lijkt dat nu te gebeuren in Lemsterland. Lijkt, zeg ik met stelligheid, want de gemeente heeft daar nog geen uitspraak over gedaan. Het lijkt me echter wel dat als je iemand ergens van beschuldigt je dat ook dient te staven met bewijzen. Iemand moet in de bosjes liggen en tellen hoe vaak iemand er is. Een ambtenaar moet tandenborstels tellen of desnoods in de wasmand kijken of iemands vuile onderbroeken ook tussen die van jou liggen. Dat soort dingen. Is er geen bewijs dan is het maar de vraag of je zo'n brief zomaar mag schrijven. Een wat gefundeerdere onderbouwing lijkt dan misschien ook wel op z'n plaats of niet klakkeloos aannemen dat wat iemand mogelijk geroepen of geklikt heeft ook daadwerkelijk waar is.
Over huizen gesproken: Er is weer een plan gemaakt voor woningen aan het water. Dit keer op de plaats van de voormalige jachtwerf. Prachtig, lekker wonen aan het water, maar het lijkt weer niet voor de eigen bevolking te zijn. Appartementen en niet eens volledige woningen vanaf 250.000 euro. De duurdere vanaf 350.000 euro. Nu weet iedereen dat je met een gezin vaak niet in een appartement gaat wonen. Dan wil je een tuin, want je kinderen willen daarin spelen. Dus is zo'n appartement voor één of twee personen. De eenverdieners die ik hier in Lemsterland ken, zijn vaak niet van het kaliber van boven de Balkende norm. Voor hen dus ook deze keer weer geen appartement binnen handbereik, terwijl die groep juist staat te springen om betaalbare woningen waarin zij zich ook goed kunnen bewegen. Het resultaat zal zijn dat mensen van buiten met banen in het westen weer hier naartoe komen, de wegen vervuilen en er geen doorstroom is in het bestaande woningarsenaal. Ik vraag me af of dat nu zo verstandig is. Het andere scenario is dat de huizen weer leeg komen te staan. We hebben meer van dit soort woningen en sommige daarvan hebben nog nooit een bewoner gekend. Kapitaalsvernietiging van de bovenste plank, terwijl in die appartementen waarschijnlijk ook we twee woningen ondergebracht hadden kunnen worden. Maar, ze zeggen dat marktonderzoek heeft uitgewezen dat het wel goed zit. We zullen zien!

donderdag 9 juni 2011

Eten koken, kopen en opeten







Hoewel mijn gewicht dat misschien niet zou verraden, ben ik gek op eten. Geen groter plezier dan een middagje Hanos om daar de mooiste producten uit te zoeken of de Aziatische winkel in Groningen waar ik uren rond kan dolen. Maar ook markten in andere landen maken me gek. Liever struin ik dat af dan dat ik winkel in winkel uit moet voor een jurkje.
Andere producten, mooie groenten, mooi vlees, lekkere vis. Ik watertand al als ik in de winkel sta, maar ben nog blijer als ik dan weer thuis ben. Nu woon ik alleen dus mensen vinden het dan heel vreemd dat ik vervolgens heerlijk in potten en pannen ga staan roeren.
Koken is echter ontspanning voor mij. Het maakt me rustig, het maakt dat ik met beide benen op de grond sta, het maakt dat ik doe wat heel basaal is, namelijk voor je eigen voedsel zorgen.
Gisteren was weer zo'n dag en vandaag ook weer. Gisteren maakte ik zelf een bouillon voor de kreeftesoep. Hoe ik dat doe: afval van garnalen aanbakken in de pan met wat goede olijfolie, een hete peper er bij, verse thijm en knoflook en heerlijk laten braden. Dan water er bij en bouillonblokje of zout. En dan maar die smaken erin laten trekken. Als je de pulp ziet waar het vak gemaakt is, word je enigszins misselijk. Maar die hemelse smaak daarna. De pulp gaat in het vergiet, wat overblijft is een heldere bouillon. Daar doe ik dan stukjes rivierkreeft in of grote garnalen en natuurlijk creme fraiche of wat slagroom. Je eet je vingers er bij op.
Gisteren had ik ook nog slibtong, zeewiersalade en zeekraal. Die laatste bak ik lekker in een beetje olijfolie (alweer dat water in mijn mond). De slibtong bak ik in arachideolie omdat die heter wordt en de visjes dan lekker snel dichtschroeien, maar wel lekker sappig blijven. Verder geen vieze paneer er overheen of zo, gewoon lekker met zout en peper en dan bakken maar.
Vanavond staat er vongole op het programma. En heerlijke asperges. Vongole schoonmaken in een bak water, de foute exemplaren eruit en dan lekker even aanbakken in olijfolie met wat peper erin. Lekkere verse pasta erbij en dan het zoute water dat uit de schelpjes loopt er heerlijk overheen. En de asperges, die roerbak ik. Met wat oosterse kruiden uit de oosterse winkel. Ik kan niet wachten en ga zo beginnen.
Wat een beetje minder is, is de enorme puinhoop altijd. Ik ben niet goed in organisatorisch opruimen tijdens het koken. Daarna wel. Maar oordeel zelf maar.